Mesajlar

sonsuzluğa ait doğrunun

fırtına koparan hüznüyle arınıyorum

kanı yavaşça damlayan

tıklım tıkış bir dünyanın

kuşlara çarpan omuzlarını

tutmadan, dokunmadan

sarışın yaprakların hışmına

el sallayarak, belki gülümseyerek, belki öfke kusarak

sonunda ağlayarak

bir çift çakır gözde boğularak

adeta tanrıya haykırarak

ölümün dehşetinde bularak kendimi

değeri ancak çocuk gözlerine kalmış tahtlara aldırmadan

ve türkü söyleyerek

bütün bir kainatın acısını kucaklayarak

babamın ölüsünü sırtlayarak

parça parça ediyorum dünyayı

ve sonsuzluğa ait doğrunun

en başında tekrar buluyorum kendimi.